حرفه ای گری در برنامه نویسی
این آخرین بخش سری مطالب حرفه ای گری در برنامه نویسی است. پیشنهاد میکنم حتما بخشهای گذشته را مطالعه کنید: بخش اول بخش دوم بخش سوم - قسمت اول بخش سوم - قسمت دوم
بحث به اینجا رسید که آموزش و تمرین و سعی در یاددادن دانسته ها چقدر می تواند در بالا بردن سطح کاری مفید باشد. اما
آشنایی با حوزه کار برنامه
قبلا در مورد انکه باید از حوزه کاری خود همیشه مطلع باشید صحبت کردیم، اینجا منظور از حوزه کار برنامه در واقع آن حوزه ای است که برنامه یا نرم افزار شما برای کار در آن نوشته و ساخته می گردد. بعنوان مثال اگر مشغول به نوشتن برنامه حسابداری هستید باید با حوزه حسابداری آشنایی داشته باشید، یا اگر برنامه رزور هتل می نویسید باید با حوزه توریسم و هتلداری آشنایی داشته باشید. البته اینجا نیازی به داشتن تسلط بالا به آن حوزه نیست، تنها کافیست که در آن مورد مطالعاتی انجام دهید و یا با افراد شاغل در آن زمینه صحبتی داشته باشید.
البته به نظر من شناخت دقیق جامعه کاربران یک نرم افزار یکی از الزامات شروع به نوشتن آن است. بطور مثال شما بعنوان یک برنامه نویس حرفه ای نمی توانید یک برنامه ای بنویسید که دغدغه ها و نوع نگاه کاربران نرم افزار خود را نشناسید. حتی ممکن است بدون شناخت آن حوزه نتوانید درک درستی از خطاهایی که ممکن است از رفتارهای خاص کاربران آن حوزه سر بزند، داشته باشید.
پس حتما قبل از شروع به تحلیل و نوشتن یک برنامه، کمی در مورد حوزه کاری و رفتار کاربران آن تحقیق نمایید.
هر چند ممکن است شما این را وظیفه مدیر پروژه و یا کارفرما بدانید که باید آنها را به شما انتقال دهد، ولی دریافتهای مستقیم شما می تواند نکات بهتر و واضحتری را در اختیارتان بگذارد.
با کارفرما یا مشتری خود یکی شوید!
در راستای مطلب قبلی، اینجا این موضوع نیز مهم می نماید که شما باید بتوانید خواسته ها و نیازهای آنها را بخوبی درک کنید و حتی با آنها در رفع آنها همگام شوید. باید تا حد امکان نیازها را درک کنید تا بتوانید راه حلهای مناسب را ارایه کنید.
بعبارتی باید پا در کفش کارفرما یا مشتری خود کنید. تا بتوانید مطمئن شوید که راه حلهایی که ارایه میکنید به بهترین حالت نیازهای آنها را بر طرف میسازد.
یکی از مشکلات جامعه برنامه نویسی ما اینست که اکثر برنامه نویسان ما سعی دارند که نظرات و الگوهای خود را به کارفرما یا مشتری بقبولانند. برای خود من بسیار این مورد پیش آمده که برنامه نویسان می گویند که کار ما سخت است چرا که باید با افرادی کار کنیم که نمن توانند کار ما را درک کنند و یا در واقع نمی فهمند که ما چه کاری انجام میدهیم!
پس در اینجا مشخص شد که یک برنامه نویس حرفه ای باید تا حد توان، خودش را بجای مشتری و کارفرما قرار دهد تا بتواند از زاویه دید آنها به موضوع بنگرد.
انسانیت
ما برنامه نویسان به نوعی یک خالق هستیم. چیزی را که وجود خارجی ندارد خلق میکنیم. می توانیم به اختیار خود دستوراتی دهیم تا آن مخلوق انجام دهد. می توانید کارهای زیادی انجام دهیم و این ممکن است ما را متکبر و مغرور کند.
اما یک برنامه نویس حرفه ای در اوج قدرت یا مهارت همیشه نکاتی را رعایت میکند. هیچگاه خود را برتر از دیگران نمی داند.
اگر اشتباه خنده داری بکند خودش اول از دیگران به اشتباه خود می خندد. و به اشتباه دیگران نمی خندد چون می داند خودش نیز ممکن است روزی اشتباه کند.
کمک به دیگر برنامه نویسان را یک اصل برای خود می داند و هیچگاه از اینکه ممکن است دیگری از او بیشتر بداند ناراحت نمی شود چرا که خودش نیز همواره در حال یادگیری و ارتقا سطح خود است.
سخن آخر
فکر میکنم تا اینجا توانسته ام نکاتی را برشمرم که بتواند به ما برای حرفه ای شدن کمک کند. البته که موارد و نکات بسیار زیاد دیگری نیز وجود دارند که یک برنامه نویس حرفه ای باید رعایت کند، ولی به نظر من رعایت همین چند نکته می تواند نتایج خوبی را برای ما به ارمغان بیاورد.
یکی از مشکلات و معضلات دنیای کنونی با توجه به رشد بسیار زیاد وسایل ارتباطی و اطلاعاتی، اینست که ما بیشتر می آموزیم تا اینکه عمل کنیم. پس حتی اگر تنها به یکی از موارد گفته شده عمل کنیم قطعا به همان نسبت در کار خود رشد خواهیم داشت.
به امید اینکه بتوانیم هر روز بهتر قبل در این حوزه فعالیت کنیم و با خلق برنامه هایی جدید و مفید بصورت حرفه ای به رشد این صنعت در کشورمان و حتی در جهان کمک کنیم.
لطفا نظرات خود را با من در توییتر و یا از طریق ایمیل در میان بگذارید.